Η παρουσία του Ζήση, που έγινε κούκλα και παίρνει ζωή μέσα από παραστάσεις και δράσεις, δημιουργεί έναν άμεσο δεσμό με τα παιδιά. Μέσα από το πρόσωπό του, το ταξίδι των Γλυπτών γίνεται κατανοητό και ανθρώπινο. Ο Ζήσης γίνεται φίλος τους, συνοδοιπόρος και τα καλεί να γίνουν κι εκείνα μέρος της προσπάθειας για την επιστροφή, με γνώση, συναίσθηση και ελπίδα.
The presence of Zisis, who becomes a puppet and comes to life through performances and actions, creates a direct bond with children. Through his character, the journey of the Sculptures becomes understandable and human. Zisis becomes their friend, a companion, and invites them to become part of the effort for the return, with knowledge, awareness, and hope.
